govordžija
Srpskohrvatski[uredi]
Izgovor[uredi]
- IPA: /ɡoʋǒrd͡ʒija/
- Hifenacija: go‧vo‧rdži‧ja
Imenica[uredi]
govòrdžija m (ćirilica гово̀рџија)
Oblici:
Značenja:
- Mladoženjin drug koji se u svadbenoj povorci vozi u prvim kolima, koji peva i podvriskuje. [1]
- Mladoženjin drug koji poziva u svadbu, pozivar. [1]
Primeri:
- Ovȉ prȇđu, govórdžije, mladožȅnjini ortáci. Izbište [1]
- Ȍnda ka[d] dȏđe dvánajs sáti, izȃđu govórdžije da pojȅdu mlȃdu. Jasenovo [1]
- Pa ka[d] dȍđe svȁdba, govórdžije dȏđu napréda. Pavliš [1]# Kao legijaši idu mladoženja, dever, kao i „pobra”, odnosno mladoženja, „žarač” i govordžije. [2] Starčevo [1]
Deklinacija[uredi]
deklinacija imenice govordžija
| jednina | množina | |
|---|---|---|
| nominativ | govordžija | govordžije |
| genitiv | govordžije | govordžija |
| dativ | govordžiji | govordžijama |
| akuzativ | govordžiju | govordžije |
| vokativ | govordžijo | govordžije |
| lokativ | govordžiji | govordžijama |
| instrumental | govordžijom | govordžijama |
Reference[uredi]
- „govordžija” u Hrvatskom jezičnom portalu
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 Rečnik srpskih govora Vojvodine, izmenjeno i dopunjeno izdanje u 4 toma, priredili mr Dejan Miloradov, Katarina Sunajko, mr Ivana Ćelić i dr Dragoljub Petrović, Matica srpska, Novi Sad.
- ↑ Mila Bosić, Ženidbeni običaji Srba u Banatu. — Rad, 33, 1991, 133—162, str. 139.