govornik
Srpskohrvatski
[uredi]Izgovor
[uredi]- IPA: /ɡǒʋoːrniːk/
- Hifenacija: go‧vor‧nik
Imenica
[uredi]gòvōrnīk m (ćirilica го̀во̄рнӣк)
Oblici:
- Onaj koji ume dobro govoriti, be sediti. [1]
Primeri:
- Nìje nȉkakvi gòvōrnik. [2] Itebej [1]# Zdrȁvo je dȍbar govȏrnik, nȇma da on zamȕca je l da zastȁne. Vršac [1]# Žaráča uzȉma kȍ je govornȋk, koji mȍž da lȁže i da prȁvi vȉcove i da se sméje. Jasenovo [1]
Deklinacija
[uredi] deklinacija imenice govornik
| jednina | množina | |
|---|---|---|
| nominativ | govornik | govornici |
| genitiv | govornika | govornika |
| dativ | govorniku | govornicima |
| akuzativ | govornika | govornike |
| vokativ | govorniče | govornici |
| lokativ | govorniku | govornicima |
| instrumental | govornikom | govornicima |
Reference
[uredi]- „govornik” u Hrvatskom jezičnom portalu
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Rečnik srpskih govora Vojvodine, izmenjeno i dopunjeno izdanje u 4 toma, priredili mr Dejan Miloradov, Katarina Sunajko, mr Ivana Ćelić i dr Dragoljub Petrović, Matica srpska, Novi Sad.
- ↑ Pavle Ivić—Žarko Bošnjaković—Gordana Dragin, Banatski govori šumadijsko-vojvođanskog dijalekta. Druga knjiga: Morfologija, sintaksa, zaključci, tekstovi. — SDZb, HVIII,997, 586 str, str.31.