općiti
Srpskohrvatski
[uredi]Izgovor
[uredi]- IPA: /ǒpt͡ɕiti/
- Hifenacija: o‧pći‧ti
Glagol
[uredi]òpćiti (ćirilica о̀пћити) nesvrš.
- Ovoj r(ij)eči nedostaje definicija. Pomozite i dodajte definiciju, te potom uklonite šablon
{{nedostaje-definicija}}.
Konjugacija
[uredi] Konjugacija glagola općiti
| Infinitiv: općiti | Glagolski prilog sadašnji: òpćēći | Glagolski prilog prošli: - | Glagolska imenica: òpćēnje | ||||
| Broj | Jednina | Množina | |||||
| Osoba | 1. | 2. | 3. | 1. | 2. | 3. | |
| Glagolski oblici | ja |
ti |
on / ona / ono |
mi |
vi |
oni / one / ona | |
| Prezent |
općim | općiš | opći | općimo | općite | opće | |
| Budućnost |
Futur I. |
općit ću1 općiću |
općit ćeš1 općićeš |
općit će1 općiće |
općit ćemo1 općićemo |
općit ćete1 općićete |
općit će1 općiće |
| Futur II. |
budem općio2 | budeš općio2 | bude općio2 | budemo općili2 | budete općili2 | budu općili2 | |
| Prošlost |
Perfekt |
općio2 sam | općio2 si | općio2 je | općili2 smo | općili2 ste | općili2 su |
| Pluskvamperfekt |
bio sam općio2 | bio si općio2 | bio je općio2 | bili smo općili2 | bili ste općili2 | bili su općili2 | |
| Imperfekt |
općah | općaše | općaše | općasmo | općaste | općahu | |
| Kondicional I. |
općio2 bih | općio2 bi | općio2 bi | općili2 bismo | općili2 biste | općili2 bi | |
| Kondicional II. |
bio bih općio2 | bio bi općio2 | bio bi općio2 | bili bismo općili2 | bili biste općili2 | bili bi općili2 | |
| Imperativ |
- | opći | - | općimo | općite | - | |
| Glagolski pridjev radni |
općio m. / općila f. / općilo n | općili m. / općile f. / općila n | |||||
| 1 Standardni hrvatski zapis; ostali veži klitiku na infinitivnu osnovu. 2 Za muški rod; u slučaju vršitelja radnje ženskog ili srednjeg roda koristi se ženski odnosno srednji rod glagolskog pridjeva radnog i pomoćnog glagola. | |||||||
Reference
[uredi]- „općiti” u Hrvatskom jezičnom portalu