prikolica
Srpskohrvatski[uredi]
Izgovor[uredi]
- IPA: /prǐkolit͡sa/
- Hifenacija: pri‧ko‧li‧ca
Imenica[uredi]
prìkolica f (ćirilica прѝколица)
Značenja:
- Kola bez sopstvenog motornog pogona koja se prikače za kola s motorom. [1]
- Jedinica mere, količina tereta (peska, šljunka, kukuruza i sl.) koji stane u prikolicu. [1]
Primeri:
- Tȗ dȏđe u pròleće prìkolica. [2] Đala Kumane Čenta [1]
- Ìma Sȑbin ȕvek prìkolicu. Tovariševo [1]
- Prikolica je takođe mera za pesak, šljunak, kukuruz i drugo. Ova mera je novijeg datuma i sve više potiskuje meru kola. [3] Ostojićevo [1]
Deklinacija[uredi]
deklinacija imenice prikolica
| jednina | množina | |
|---|---|---|
| nominativ | prikolica | prikolice |
| genitiv | prikolice | prikolica |
| dativ | prikolici | prikolicama |
| akuzativ | prikolicu | prikolice |
| vokativ | prikolice / prikolico | prikolice |
| lokativ | prikolici | prikolicama |
| instrumental | prikolicom | prikolicama |
Reference[uredi]
- „prikolica” u Hrvatskom jezičnom portalu
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Rečnik srpskih govora Vojvodine, izmenjeno i dopunjeno izdanje u 4 toma, priredili mr Dejan Miloradov, Katarina Sunajko, mr Ivana Ćelić i dr Dragoljub Petrović, Matica srpska, Novi Sad.
- ↑ Pavle Ivić—Žarko Bošnjaković—Gordana Dragin, Banatski govori šumadijsko-vojvođanskog dijalekta. Prva knjiga: Uvod i fonetizam. — SDZb, HV, 1994, 419 str, str. 114, 117.
- ↑ Milivoje Milosavljević, Etnološka građa o Srbima u Ostojićevu. — Rad, 26, 1980, 141—165, str. 164.