saopćiti

Srpskohrvatski

Izgovor

• IPA: /saǒpt͡ɕiti/
• Hifenacija: sa‧o‧pći‧ti

Glagol

saòpćiti (ćirilica сао̀пћити) svrš.

1. Ovoj r(ij)eči nedostaje definicija. Pomozite i dodajte definiciju, te potom uklonite šablon {{nedostaje-definicija}}.

Konjugacija

Konjugacija glagola saopćiti

Infinitiv: saopćiti		Glagolski prilog sadašnji: -		Glagolski prilog prošli: saòpćīvši		Glagolska imenica: saopćénje
Broj		Jednina			Množina
Osoba		1.	2.	3.	1.	2.	3.
Glagolski oblici		ja	ti	on / ona / ono	mi	vi	oni / one / ona
Prezent		saopćim	saopćiš	saopći	saopćimo	saopćite	saopće
Budućnost	Futur I.	saopćit ću1 saopćiću	saopćit ćeš1 saopćićeš	saopćit će1 saopćiće	saopćit ćemo1 saopćićemo	saopćit ćete1 saopćićete	saopćit će1 saopćiće
	Futur II.	budem saopćio2	budeš saopćio2	bude saopćio2	budemo saopćili2	budete saopćili2	budu saopćili2
Prošlost	Perfekt	saopćio2 sam	saopćio2 si	saopćio2 je	saopćili2 smo	saopćili2 ste	saopćili2 su
	Pluskvamperfekt	bio sam saopćio2	bio si saopćio2	bio je saopćio2	bili smo saopćili2	bili ste saopćili2	bili su saopćili2
	Aorist	saopćih	saopći	saopći	saopćismo	saopćiste	saopćiše
Kondicional I.		saopćio2 bih	saopćio2 bi	saopćio2 bi	saopćili2 bismo	saopćili2 biste	saopćili2 bi
Kondicional II.		bio bih saopćio2	bio bi saopćio2	bio bi saopćio2	bili bismo saopćili2	bili biste saopćili2	bili bi saopćili2
Imperativ		-	saopći	-	saopćimo	saopćite	-
Glagolski pridjev radni		saopćio m. / saopćila f. / saopćilo n			saopćili m. / saopćile f. / saopćila n
Glagolski pridjev trpni		saopćen m. / saopćena f. / saopćeno n			saopćeni m. / saopćene f. / saopćena n
1   Standardni hrvatski zapis; ostali veži klitiku na infinitivnu osnovu. 2   Za muški rod; u slučaju vršitelja radnje ženskog ili srednjeg roda koristi se ženski odnosno srednji rod glagolskog pridjeva radnog i pomoćnog glagola.

Reference

• „saopćiti” u Hrvatskom jezičnom portalu