vještačiti

Srpskohrvatski

Izgovor

• IPA: /ʋjeʃtǎːt͡ʃiti/
• Hifenacija: vje‧šta‧či‧ti

Glagol

vještáčiti (ćirilica вјешта́чити) nesvrš.

1. Ovoj r(ij)eči nedostaje definicija. Pomozite i dodajte definiciju, te potom uklonite šablon {{nedostaje-definicija}}.

Konjugacija

Konjugacija glagola vještačiti

Infinitiv: vještačiti		Glagolski prilog sadašnji: vještáčēći		Glagolski prilog prošli: -		Glagolska imenica: vještáčēnje
Broj		Jednina			Množina
Osoba		1.	2.	3.	1.	2.	3.
Glagolski oblici		ja	ti	on / ona / ono	mi	vi	oni / one / ona
Prezent		vještačim	vještačiš	vještači	vještačimo	vještačite	vještače
Budućnost	Futur I.	vještačit ću1 vještačiću	vještačit ćeš1 vještačićeš	vještačit će1 vještačiće	vještačit ćemo1 vještačićemo	vještačit ćete1 vještačićete	vještačit će1 vještačiće
	Futur II.	budem vještačio2	budeš vještačio2	bude vještačio2	budemo vještačili2	budete vještačili2	budu vještačili2
Prošlost	Perfekt	vještačio2 sam	vještačio2 si	vještačio2 je	vještačili2 smo	vještačili2 ste	vještačili2 su
	Pluskvamperfekt	bio sam vještačio2	bio si vještačio2	bio je vještačio2	bili smo vještačili2	bili ste vještačili2	bili su vještačili2
	Imperfekt	vještačah	vještačaše	vještačaše	vještačasmo	vještačaste	vještačahu
Kondicional I.		vještačio2 bih	vještačio2 bi	vještačio2 bi	vještačili2 bismo	vještačili2 biste	vještačili2 bi
Kondicional II.		bio bih vještačio2	bio bi vještačio2	bio bi vještačio2	bili bismo vještačili2	bili biste vještačili2	bili bi vještačili2
Imperativ		-	vještači	-	vještačimo	vještačite	-
Glagolski pridjev radni		vještačio m. / vještačila f. / vještačilo n			vještačili m. / vještačile f. / vještačila n
Glagolski pridjev trpni		vještačen m. / vještačena f. / vještačeno n			vještačeni m. / vještačene f. / vještačena n
1   Standardni hrvatski zapis; ostali veži klitiku na infinitivnu osnovu. 2   Za muški rod; u slučaju vršitelja radnje ženskog ili srednjeg roda koristi se ženski odnosno srednji rod glagolskog pridjeva radnog i pomoćnog glagola.

Reference

• „vještačiti” u Hrvatskom jezičnom portalu