orač
Srpskohrvatski[uredi]
Izgovor[uredi]
- IPA: /ǒraːt͡ʃ/
- Hifenacija: o‧rač
Imenica[uredi]
òrāč m (ćirilica о̀ра̄ч)
Oblici:
Značenja:
- Osoba koja ore. [1]
- Vrsta božićnog kolača. [1]
- Plug kojim se ore zemlja pre setve. [1]
- Onaj koji dobija ružu božićnog kolača. [2] Senpeter[1]
Primeri:
- Òrāč ìde zà njōm i ȍre. [3] [4] [5] Tomaševac Nadalj Čurug Zmajevo Gospođinci Žabalj Mošorin Kać Kovilj Titel Srpski Krstur Srpska Crnja [1]
- Muškarcima pripada kolač oračeva šaka, a ženama i devojkama vitice ili pletenice. [6] [1]
Izvedene reči:
Deklinacija[uredi]
deklinacija imenice orač
| jednina | množina | |
|---|---|---|
| nominativ | orač | orači |
| genitiv | orača | orača |
| dativ | oraču | oračima |
| akuzativ | orača | orače |
| vokativ | oraču | orači |
| lokativ | oraču | oračima |
| instrumental | oračem | oračima |
Reference[uredi]
- „orač” u Hrvatskom jezičnom portalu
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Rečnik srpskih govora Vojvodine, izmenjeno i dopunjeno izdanje u 4 toma, priredili mr Dejan Miloradov, Katarina Sunajko, mr Ivana Ćelić i dr Dragoljub Petrović, Matica srpska, Novi Sad.
- ↑ Ivana Lovrenski, Leksika pojedinih običaja i narodnih verovanja u govoru Srba u Velikom Senpetru (rukopis diplomskog rada).
- ↑ Pavle Ivić—Žarko Bošnjaković—Gordana Dragin, Banatski govori šumadijsko-vojvođanskog dijalekta. Prva knjiga: Uvod i fonetizam. — SDZb, HV, 1994, 419 str, str. 123, 168.
- ↑ Ivan Popović, Govor Gospođinaca u svetlosti bačkih govora kao celine. Beograd (SANU, Posebna izdanja, knjiga SLHHV, Odeljenje literature i jezika, knjiga 21), 1968, 248 str, str. 100.
- ↑ Gordana Dragin, Iz ratarske i povrtarske terminologije Šajkaške. — SDZb, HHHVII, 1991, 623—708.
- ↑ Ljiljana Radulovački, Tradicionalna ishrana Srba u Sremu. Novi Sad (Matica srpska), 1996, 95 str, str. 61.